πειρασμός

Η επιθυμία να κάνει κάτι κάποιος το οποίο αποδοκιμάζει. Η έμφυτη ορμή προς κάτι κακό. Ο διάβολος, ο Σατανάς. Χαρακτηριστικό γυναίκας που προκαλεί ερωτική επιθυμία (μεταφορ.). Η χριστιανική θρησκεία θεωρεί τον π. απότοκο του προπατορικού αμαρτήματος. Η επιθυμία αυτή, κατά τη χριστιανική άποψη, μπορεί να διεγερθεί από εσωτερικές εντυπώσεις, στις οποίες, συχνά, δεν μπορεί να αντισταθεί η ανθρώπινη βούληση.

* * *

ὁ, ΝΜΑ [πειράζω]

1. η διέγερση επιθυμίας για κάτι κακό, η παρακίνηση σε αμαρτία, το σκανδάλισμα (α. «μού ήρθε ο πειρασμός να κλέψω» β. «καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾱς εἰς πειρασμόν», ΚΔ)

2. συνεκδ. το αντικείμενο τής επιθυμίας, αυτό που ποθούμε

μσν.- νεοελλ.

ο σατανάς, ο διάβολος, που κατ' εξοχήν παρακινεί τον άνθρωπο στην αμαρτία

νεοελλ.

1. αυτός που ευχαριστείται να πειράζει, να ενοχλεί τους άλλους, το πειραχτήριο

2. δοκιμασία, ενόχληση, ταλαιπωρία («δεν είναι παρά βάσανα και πειρασμός και πάθη», Ερωτόκρ.)

3. μτφ. χαρακτηρισμός γυναίκας ερωτικά προκλητικής

αρχ.

1. η πείρασις*, δοκιμασία, δοκιμή

2. ταραχή, στενοχώρια, άγχος («παραγίνεται ἐνύπνιον ἐν πλήθει πειρασμοῡ», ΠΔ).